Musa Henryk Jerzy pseud:Kot

luty 1, 2009

MÓWA
prowadzë mie mówó
pó swiatach słonëch jak morze

prowadzë mie szepce mórza
dze trwają półcénie rib

a stegna prowadzy
do pórtu staroscë

móże ódnalézã wónią wrotów dzectwa
móże ódnalézã ódgrëzłé rãce piôskù

Nënczi gôdka jak ókrëszci chleba
piastowónô mówó ód dzecka

zawrôcô mie, kroczi niespieszno

nie dôwô zabëc
mësli ó brakù słowa

wëpełniwô mie
nie razy ùmarłëch
ódchôdajacëch z pamiãcë
przez sztócëk óddichóm
resztką wspóminków
ùcząc sã zéwiszczów krëjamnëch znaków
mówe móji Starczi

tatkówó gôdkó cwiardô, nieùczałô
ale zadzéwnô jak ókrëszci mórza

czëtô mówó ód dzecka
zawrôcô mie kroczi nie dôwô zabëc
ó szëmie lasów i szëmie mórszczich wałów

 

BARWY LATA

W świecie błękitu 
który pokryty białogrzywymi obłokam
wisi białe słońce
To mój cudowny świat

Nad zakurzonym placem
nie ma poezji

Nagle w okno stuka
słońce
mojemu sercu naprzeciw

I już dzień śmieje się
barwami lata
łąk
i lazurem nieba
gdzie tańczące jaskółki

Śmieje się zapachem pszenicy
z gorącego pola
oraz czerwoną trzciną bocianiej nogi

A ja śpiewam lasowi
pustej drodze
ścieżce śródpolnej
oraz mej duszy

Śpiewam Tobie

 

MAJOWE OBŁOKI

Po białych obłokach
na majowym niebie
spaceruje moja Babcia

Ma uśmiech na twarzy
okolonej warkoczem
Wchodzi przez okno
szuka mnie gwiazdami oczu

Cichutko
wkłada mi pod poduszkę
jabłko,
piękne bajki

Potem wraca na swe obłoki
po których spaceruje od lat

 

ZACHÓD II

Z uśmiechem pobłażania
słuchamy letniej ulewy
Mrok nie zatarł jeszcze
zarysów domu 
choć zapada wieczór

Widzę na twoich skroniach
pierwsze kosmyki mgły
nawinięte na wrzeciono czasu
Blask zachodu czesze naszą łąkę
życia

Stoimy w oknie
spleceni bliskością serc