Leszek Żuliński
Jak powstaje nowy wiersz
Kiedy Apollinaire powiedział,
że koło, chociaż nie przypomina nogi,
służy do tego samego,
zrozumieliśmy, że na płótnie życia
język może jak pędzel malować
obrazy.
Ale jak nazwać potem taki obraz;
narysować psa i podpisać – pies?
Głuszyca to nasze rodzinne miasteczko, znajduje się
k/ Wałbrzycha.
Centrum Kultury i Miejska Biblioteka oraz Stanisław Michalik – zapraszają na wieczór poetycko – muzyczny z naszym udziałem.
Dawno nie czytałam tak dobrze napisanego słowa wstępnego! Jego autorką jest Aleksandra Keller (1980) – polonistka, pisarka z Częstochowy, która zwyciężyła w XXI Konkursie Literackim Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Lublinie na „Najlepszą książkę młodego autora”. Nagrodę główną otrzymała za tom „Listy Nauzyki” (książka już jest na rynku).
Czesławę Łachut, poetkę, poznaliśmy na spotkaniu w Grodkowie, zorganizowanym przez 
Aleksandra Kwiatkowskiego. Ale zanim o poetce, kilka słów o gospodarzu spotkania, który od roku przyjeżdża na spotkania Klubu Literackiego „Brzeg”…
Źródła mineralne w Jedlinie – Zdroju na Dolnym Śląsku, k/ Wałbrzycha, odkryto już w XVI wieku. „Mądry kmieć” Caspar Schäl, jak napisał Stanisław Michalik (o którym garść informacji niżej), na pastwisku w kotlinie górskiej, odkrył walory wody źródlanej. Wlał ją do wydrążonego pnia drzewa, postawił obok kram z żywnością i rozpoczął handel. Od 1697 roku butelkował nawet wodę mineralną o nazwie Sauerborn, a później Tannhauser Sonerbrunnen i sprzedawał ją w całej okolicy. Pozyskane środki finansowe pozwoliły mu na wybudowanie domu.
Jan Rybowicz
„Pisać poezję”
Pisać poezję, znaczy – zmartwychwstawać.
Jak zmartwychwstaje nieustannie dzień.
Jak zmartwychwstaje uporczywie noc.
Pisać poezję – to bez końca żyć.
Poznałem Go jakby przypadkiem. Zdarzeniem losu „Godzina śródziemnomorska”, znalazła się w mojej ręce i kilkoma zdaniami o wizycie poety u narratora pobudziła apetyt. „Godzina” to jedna z Tych rzeczy, które wylewają się na język i syropem klonowym wspomnień antyku i czasów starożytnego Rzymu pobudzają ślinianki do ostatniej kropki.
A po skończonej lekturze pozostawiają dławiące uczucie niedosytu, które każe zaraz wrócić do źródła –biblioteki – po więcej.
Na spotkaniu klubu w marcu rozmawialiśmy o Wisławie Szymborskiej. Tę część prowadził Stanisław Włostowski, przedstawił w skrócie „Sceny z życia…” poetki,artykuł będzie drukowany w piśmie polonistycznym. Następnie czytaliśmy wybrane wiersze, a kolega wypisał te, które się powtarzały jako ulubione.
Zorganizowaliśmy loterię i dobrze się bawiliśmy, dodając do tego limeryki autorki.
SERDECZNE ŻYCZENIA DLA PRZYJACIÓŁ KLUBU LITERACKIEGO „BRZEG”
składają:
Romana Więczaszek i członkowie klubu
W ten magiczy czas łączymy się ciepłym SŁOWEM. Oto życzenia – „wiersze pachnące jedliną” od naszych znajomych.
Jerzego Grupińskiego poetę, animatora kultury i krytyka literackiego, nazywają legendą Poznania. Nazwa ta nie ma nic wspólnego z wizerunkiem autora.
Poznałam go na spotkaniu Klubu Literackiego „Dąbrówka”, któremu przewodniczy…32 lata. To mężczyzna raczej drobnej budowy, o żywych oczach, który bardzo sprawnie i cicho organizował spotkanie, czuwając cały czas nad emocjami i gwarem oraz nad przebiegiem wieczoru.
Zostałam zaproszona przez Zbigniewa Kresowatego (wrocławskiego poetę, artystę malarza, krytyka lit.) i jego żonę Grażynę, którzy przyjechali do Poznania promować pismo literacko – artystyczne Metafora (Wydawnictwo Miniatura, Kraków).