Chciałabym, aby moje wnuki chodziły do szkoły, której wychowankowie nie pozwolili wyciąć chorego kasztana przy parkanie. Dziś drzewo zdrowieje, kocha dzieci i odwzajemnia miłość cieniem. Pachnie w maju i przypomina, że niedługo ostatni dzwonek i trzeba poprawić oceny, a jesienią zaprasza kasztanami na warsztaty artystyczne. Kasztan ma małe ogrodzenie i tabliczkę, że nazywa się „Duduś”…
W komisji VII Gminnego Konkursu Recytatorskiego w Lewinie Brzeskim miałam przyjemność siedzieć koło niezwykłej osoby. Przyjechała z Łosiowa, pracuje w Pałacu Łosiowskim jako pani kustosz. Prawie w nim mieszka, gdyż każdy element wystroju tego obiektu jest jej dziełem, a to wymaga miłości i poświęcenia.
Nie rozumiem, dlaczego, gdy okazało się, że można pobrać wejściówki na czwarty już raz grany spektakl pt. „Oddział zamknięty”, niektórzy znajomi powiedzieli, że nie mają ochoty, bo jest w nim dużo brutalności i przekleństw.
Należałoby się zastanowić, dlaczego twórcy obrali taką drogę. Ale, żeby snuć refleksje, trzeba po prostu spektakl obejrzeć.
„To tylko przerwa w locie” – to tytuł naszego zbioru poezji. Trwają ostatnie prace korektorskie przed drukiem.
We WSTĘPIE są zawarte wszystkie ważne dla nas sprawy.
WSTĘP
Marzymy, aby ta książka przyniosła radość. Nam – autorom i Wam – Drodzy Czytelnicy.
Śródmiejski Ośrodek Kultury w Krakowie – recenzja zamieszczona w piśmie literackim „Lameli”, maj 2014
http://lamelli.com.pl/publikacje/pismo-lamelli/lamelli/laurka-romany-wieczaszek/
Laurka Romany Więczaszek
Ponad rok temu recenzowałam tomik poezji „że jesteś…” Romany Więczaszek. Teraz mam przed sobą kolejną, czwartą już, autorską książkę tej poetki pt. „Słowa jak liście”, opublikowaną przez krakowskie wydawnictwo Miniatura. Romana Więczaszek mieszka w Brzegu koło Opola, jest publicystką i animatorką kultury. Współorganizuje także coroczne Najazdy Poetów na Zamek Piastów Śląskich w Opolu, w których kilka lat temu sama miałam przyjemność uczestniczyć. Spotkałam osobiście tę poetkę i uważam ją za osobę pogodną i życzliwą. Tak też określiłabym jej twórczość.
Nigdy nie byłam w tak magicznym miejscu. Wrażenia są niezapomniane, dzielimy się nimi dalej – telefonicznie i mailowo. Mówimy, że postęp techniczny przytłoczył człowieka i uzależnił, ale w tym przypadku, został on dobrze wykorzystany. Jesteśmy dumni jako Polacy, że to święte miejsce za sprawą Jana Pawła II, miejsce coraz liczniejszych pielgrzymek, jest po prostu piękne.
Sejm ogłosił rok 2014 Rokiem Oskara Kolberga, Jana Karskiego oraz św. Jana z Dukli.
Oskar Kolberg to wielki kompozytor, folklorysta, etnograf – artysta i naukowiec.
Jan Karski to bohater II wojny światowej.
Św. Jan z Dukli to pustelnik i franciszkanin żyjący w XV w.
ZAPRASZAMY WSZYSTKICH CHĘTNYCH DO NASZEGO KLUBU,
SALA ZWIĄZKOWA W RATUSZU, I PIĘTRO, GODZ. 17.00 (nie trzeba być punktualnie, wejście przez szklane drzwi, tzw. plomba).
Przy kawce i herbatce porozmawiamy o patronach roku 2014 i jak zwykle o ciekawych wydarzeniach kulturalnych, literackich i o twłasnej wórczości.
Jak będzie wyglądać nasz nowy zbiór poezji?
Już ma tytuł; „To tylko przerwa w locie”. Zaczerpnęliśmy go z wiersza Jedrzeja Sadłonia – autora z naszej ksiązki, czlonka klubu.
Na kwietniowym spotkaniu Klubu Literackiego „Brzeg” – bardzo uroczystym, bo w odświetnej oprawie w Zajeździe Rybiorz, zaczęliśmy od refleksji, że poezja Jana Pawła II wymaga dużego skupienia.
Przy długim stole co chwilę zapada cisza.
Sympatykom,
członkom klubu
oraz znajomym bliższym i dalszym
składamy serdeczne życzenia świąteczne!
Henryk Jerzy Musa (pseud. Kot) jest członkiem naszego klubu, choć mieszka daleko od Brzegu. Był kilka razy na Opolszczyźnie na spotkaniach autorskich, ocala od zapomnienia język kaszubski i kulturę kaszubską. Będzie publikował w naszym zbiorze poezji, który jest w przygotowaniu.
Dziękujemy Henryku i pozdrawiamy.
…………………………………………………………………………
Na początek przeczytajcie biogram, potem kilka wierszy…
Henryk Jerzy Musa KOT ur. so w Sopóce, wechowuny beł w Pucku. Po skùñczeni warkowy szkołe podjął robota w Wieldzi Wsi w firmie SZKUNER. W latach 1965 – 1967 był w Pòdòficersci Warkówe Szkòłe miona Familiji Nalazków w Ėlblągú. Po zwolnieni jego môl zamieszkaniô je Gduńsk.