2012 Rokiem J. Korczaka – Klub Literacki „Brzeg”

maj 16, 2012

Klub Literacki „Brzeg” ma drzwi w ratuszu brzeskim otwarte gościnnie dla ludzi (w tym młodzież) o różnych zainteresowaniach, nie tylko z Brzegu. Ostatnio do klubu dołączyli pasjonaci słowa spoza naszego miasta: Kazimiera Kowal z Oławy, z zamiłowania recytatorka, uczestniczka konkursów, aktorka Teatru „Nota Bene” (Uniwersytet III Wieku);

Janina Kott z Oławy – członkini chóru przy UTW, pasjonatka tańca towarzyskiego, psychologii i informatyki;  

 

 

 

Stanisław Marszałek – miłośnik tańca i języków (aktualnie uczy się rosyjskiego i francuskiego), jest aktorem w teatrze UTW. 

Z Grodkowa przyjechał Aleksander Kwiatkowski – muzyk, autor tomiku fraszek „Mój erotykon”, długoletni dyrygent chóru, kolekcjoner (naprawa i zbiór zegarów), współredaktor Gazety Grodkowskiej.

Na majowe spotkanie przyjechał z harmonią, czym niezmiernie ożywił wieczór.

Ewa Rosochacka, którą brzeżanie znają znad fotela dentystycznego, dużo czyta, lubi się spotykać z ciekawymi ludźmi, uczestniczy w życiu kulturalnym Brzegu.

Na spotkaniach klubowych swój wieczór autorski  zwyczajowo ma wybrana postać. Na ostatnim „zagościł” u nas Janusz Korczak, ponieważ  rok 2012 został ogłoszony jego rokiem. Temat okazał się bogaty, więc postanowiliśmy Korczakowi poświęcić dwa spotkania.

Od początku roku miały miejsce w Polsce i na świecie ważne wydarzenia związane z tym najwybitniejszym pedagogiem XX w., pisarzem, założycielem Domu Sierot w Warszawie. Warto jest dotrzeć do słuchowiska Hanny Bielawskiej – Adamik, która zrealizowała je na podstawie osobistych zapisków doktora. Wyłania się z niego obraz człowieka wrażliwego, wielowymiarowego. Przejmujące są sceny z warszawskiego getta.

We francuskim senacie odbędzie się promocja książki „Les Papillons de la vie” (Motyle życia). Republika francuska jest ojczyzną praw człowieka, a w Polsce narodziły się prawa dziecka. Urząd Rzecznika Praw Dziecka powstał na mocy ustawy z 6 stycznia 2000 roku. Dumni jesteśmy, bo podobnych instytucji, wg wzoru polskiego, funkcjonuje już na świecie kilkadziesiąt. Wszystkie opierają się na pedagogice J. Korczaka.

W całym kraju odbywają się różne spotkania, na jednej z uczelnianych konferencji padły ciekawe słowa: „Rok Korczaka to ogromny program edukacyjny, dialog pokoleń. Europa i świat szukają uniwersalnych wartości i dlatego idee korczakowskie są tak popularne. Korczak jest postacią, która łączy ludzi w podzielonym świecie” (prof. Barbara Smilińska -Thiess).

J. Korczak nie skorzystał z propozycji ocalenia życia dla siebie. Był z dziećmi do końca, prowadził je z Domu Sierot do wagonów ”na wycieczkę”, jak im opowiadał. Szły z uśmiechem. Wszyscy zginęli w komorze gazowej w Treblince.

Przed Dniem Matki, Ojca i Dziecka warto przypomnieć kilka myśli J. Korczaka:

• Wzywam o prawa dziecka. Może jest ich więcej, ja odszukałem trzy zasadnicze:

 1. Prawo dziecka do śmierci. 2. Prawo dziecka do dnia dzisiejszego. 3. Prawo dziecka, by było tym, czym jest.

• Nie ma dzieci – są ludzie, ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczeń, innych popędach, innej grze uczuć.
• A może łudzimy się, sądząc, że dziecko to tyle, ile my chcemy? Może kryje się przed nami, może cierpi skrycie?
• W teorii wychowania zapominamy, że winniśmy uczyć dziecko nie tylko cenić prawdę, ale i rozpoznawać kłamstwo, nie tylko kochać, ale i nienawidzić, nie tylko szanować, ale i pogardzać, nie tylko ulegać, ale i buntować się.
• Dziecko kojarzy i rozumuje jak osoba dorosła – nie ma tylko jej bagażu doświadczeń.

 

Romana Więczaszek