Archiwum: styczeń, 2024
styczeń 29, 2024
RECENZJA FILMU – PANORAMA POWIATU, NR 3, 31.01.2024
Niedawno obejrzałam w Brzeskim Centrum Kultury niezwykły film „Powstaniec 1863”. Prawda powstania styczniowego została w nim ukazana wyjątkowo dobrze, a rola duchownego tak piękna, jaka powinna być naprawdę – bohaterska!
Zawsze postawa księży kojarzyła mi się z heroizmem, oddawaniem życia za innych, jak uczynił to choćby znany wielu nam, bohater narodowy, duchowny – ojciec Maksymilian Maria Kolbe. Nie każdego stać na gest poświęcenia życia i zapomnienia o sobie na rzecz ratowania życia innych. To jest właśnie to, o czym mówi nasz Pan (cytat z Biblii): Nikt nie ma większej miłości, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich.
Faktycznie, nie ma większej miłości niż oddanie życia za drugiego człowieka, niż bronienie życia innych swoją postawą, wyznawanymi zasadami, a nie tylko „cytowanie ich” ludziom.
Zaś w filmie „Powstaniec 1863” aktor odgrywający rolę księdza Stanisława Brzóski – Sebastian Fabijański, naprawdę stanął na wysokości zadania. Zobaczyłam wartości, które zawsze chciałam widzieć w postawie duchownych i według mnie zostały w filmie pokazane:
W oczach i na ustach – Bóg,
W stałej modlitwie – Bóg,
na polu walki – Bóg,
I poświęcenie dla człowieka, dla ojczyzny, dla miłości.
Pełny heroizm oraz cierpienie na rzecz ofiary.
Czytaj całość »
styczeń 24, 2024
EWA KACA – poetka i prozatorka z Namysłowa, znajoma „po piórze” autorom z Klubu Literackiego „Brzeg”, członkini 
Stowarz. Żywych Poetów i opolskiego o/ Związku Literatów Polskich. Związana z Klubem Młodych Twórców „Wena” w Namysłowie. Gościła na Najazdach Poetów na Zamek Piastów (org. śp. Janusz Ireneusz Wójcik). Laureatka wielu nagród, autorka wielu tomów poetyckich.
EWO! AUTORZY KLUBU DZIĘKUJĄ ZA TWÓRCZE ROZMOWY I ŻYCZĄ RADOŚCI PISANIA w r. 2024, i nie tylko…
WYBÓR WIERSZY (wg moich odczuć), pochodzą z profilu Ewy na fb., ukradłam je ze stycznia 2024.
***
Wymyśliłam cię
Z cichego śmiechu
Nanizałam na smutek
Jak krople wody
Na drut
Teraz nie wolno mi było płakać
Ani cieszyć się
Być błyszczykiem łzy
Jak wyrzut sumienia
Do utraty krwi
Nie pij i nie jedz piasku
Wymodliłam cię z chaosu
Poetko
Od siedmiu boleści
Która szukasz
Swojej drogi
Jak dziecko małymi piąstkami
Gdy machasz
Przecinasz przestrzeń
Bój się Boga
Tobie wiersze chcę się pisać
A na bruk z nimi
I z tobą
Co powtórzysz za kimś
Że ” ideał sięgnął bruku”
Przecież to nic nowego
Czytaj całość »
styczeń 19, 2024
„AKANT”/ 2024 NR 1 – ogólnpolski miesięcznik literacki wydawany w Bydgoszczy
https://akant.org/publikacje/7649-jerzy-stasiewicz-nasze-cienie-zatancza-w-mroku-slonca
Bardzo dziękuję Jerzemu STASIEWICZOWI – poecie, prozaikowi, recenzentowi z Nysy za ocenę mojej książki „Nasze cienie zatańczą” (Opole 2023).
Recenzja ukazała się w pierwszym numerze „Akantu” br., a dział Poezji obsługiwany jest w piśmie przez MARKA S. PODBORSKIEGO, któremu również bardzo serdecznie dziękuję za publikację!
Zapraszam, poniżej na stronie wpis o „Najprościej” Kazimierza Słomińskiego (Białystok) oraz o „Akancie” i Marku Podborskim (Bydgoszcz). Szczęśliwe dla mnie miasta!
………………………………………………
styczeń 13, 2024
– Proszę Państwa! Publiczna Szkoła Podstawowa nr 5 podtrzymuje tradycje i jest całkiem wyjątkowa! 
To w niej rozpoczęłam drogę w kierunku Słowa, a moi znajomi (obecni na sali) rozwijali się w innych kulturalnych zdarzeniach. Jesteśmy dziś razem, dziękujemy! Wszystkiego dobrego na cały rok, a oto refleksje wierszem:
Urwałam się z choinki / aut. Romana Więczaszek
W życiu dojrzałym
nie chcę paczki
pod sztuczną choinką
która się nie starzeje
Nie chcę św. Mikołaja
makowca i grzybów…
bez woni
pasty do podłogi
z żółtego pudełka
Czytaj całość »
styczeń 5, 2024
Kawiarenka Między Wierszami w Brzeskim Centrum Seniora
zaprasza 8 stycznia, g. 16.00
na spotkanie literacko-muzyczne
Program:
wieczór autorski z Izabelą Moniką BILL
noworoczne refleksje i życzenia – autorzy i goście Kawiarenki
muzyczna niespodzianka Duetu Apasjonata
prowadzenie: Romana Więczaszek
IZABELA MONIKA BILL – wrocławska poetka, autorka opowiadań, malarka (olej, akwarela), szkicuje ołówkiem motywy słowiańskie, aktorka w serialach paradokumentalnych (Dlaczego ja, Trudne sprawy, Detektywi w akcji, Oszukane, Zdrady, Czyja wina, Dzień, który zmienił moje życie, Na ratunek 112, Sprawiedliwi. Wydział Kryminalny, Pierwsza miłość, Lombard- życie pod zastaw) oraz w filmach fabularnych – Najlepszy w reż. Łukasza Palkowskiego, Powrót w reż. Magdaleny Łazarkiewicz, Żydowski śpiewnik wojenny w reż. Andrzeja Celińskiego.
Autorka wydała do tej pory 9 tomików: „Seksapil duszy” 2011, „Kameleony” 2012, „Sztuka jedzenia jabłek” 2013, „Podróże poezją” 2014, „Erotyki motoryzacyjne” 2015, „Przestrzenie” 2017, „Wycinki” 2018, „Boso tropię ślady snów”, „Czytane do księżyca” 2021.
Była sopranistką w chórze Canta Nobiscum. Robi sobie sesje fotograficzno-artystyczne w plenerze ze statywem, seryjne, w ruchu na czas, do których się przebiera w stylizacje magiczne, słowiańskie, leśne.
Jest prekursorką nowego nurtu w polskiej poezji współczesnej – nurtu erotyków motoryzacyjnych. Interesuje się motoryzacją, maszynami. Kocha góry, lasy, podróże, koty, opuszczone miejsca. Sama robi skład swoich tomików, projektuje okładki, wzbogaca tomiki o zdjęcia z sesji fotograficznych.
Czytaj całość »
styczeń 3, 2024
AGNIESZKA ELŻBIETA NOWAK
Humanistka. Ukończyła filologię angielską w Opolu i Poznaniu oraz podyplomowe studium translacji we Wrocławiu. Poetka /amatorka/ z zamiłowania, pisze wiersze oraz sentencje filozoficzne (in. skróty myślowe) w wolnych chwilach.
Sympatyzuje z Klubem Literackim „Brzeg” od kilku miesięcy, niedawno odkryła jego istnienie i wartość poezji. Wróciła do swoich wierszy z młodzieńczych lat i zamierza to kontynuować, tu i teraz, bo uważa, że nigdy nie jest za późno, by coś zacząć lub odświeżyć na nowo.
Muzyka dodaje jej skrzydeł, dlatego gra na gitarze i śpiewa poezję E. Stachury, Starego Dobrego Małżeństwa i Universe.
Mieszka w Brzegu.
…………………………………………………..
AGNIESZKA ELŻBIETA NOWAK – WIERSZE
Samotność
W lazurowym błękicie nad brzegiem morza
Siedziała dziewczyna młoda.
Włosy miała oparte na szlafroku nocnym
I czekała.
Czekała tak i czekała,
Na twarzy wiele łez już miała.
Czytaj całość »