Marian Smogur z Klubu Literackiego „Brzeg” i motyle Romany…
maj 14, 2023
Jeśli pewnego dnia Twoje wiersze stają się inspiracją do tworzenia, jest to wielka radość. Nie piszemy tylko dla siebie, chcemy być obecni choć na chwilę we wrażeniach Czytelnika. Doznałam tej przyjemności niedawno. Stąpam teraz pewniej, omijam kałuże i wyboje, bo po ukazaniu się mojej książki Nasze cienie zatańczą (Solpress, Opole 2023) świat wydaje się bardziej przyjazny.
Dziękuję EDMUNDOWI BORZEMSKIEMU – poecie z Korfantowa, który powiedział: Po przeczytaniu I rozdziału twojej książki napisałem wiersz. Nie wiem, co będzie dalej…
Dziękuję MARIANOWI SMOGUROWI z Brzegu, który w kwietniu na spotkaniu poetycko-muzycznym przeczytał dwa utwory z motywem motyli obecnych w mojej książce.
Przez chwilę o motylach,
z którymi w maju nasze cienie zatańczą
Motyle to owady barwne, skrzydlate,
słynące z lotów nad kwiatami,
urodziwe, kochające słońce,
jawią się w poezji czasami.
Tam, gdzie kwiaty rosną,
tam motyl zawiśnie na chwilę,
wszak lato czy wiosna,
to czas przyjazny motylom.
Motyle usiadły na poezji Romany,
czerpiąc z ich treści nektar syty,
w jej Arkadii niegdyś tylko znany,
o smaku i zapachu miodnej okowity.
Głuszyca w wierszach tętni życiem,
przybyła do Brzegu o wiosennej porze,
ujawniła się w całej krasie, obficie
i zostanie, będąc w uczuć diasporze…
aut. Marian Smogur
………………………………..
Chwile z motylami łąkowymi
Motyle kołują latem radośnie
w chwilach oblotów kwiecistych,
kolorowe, zakochane w wiośnie
te latawce, ulotne jak myśli.
Samobieżne pojazdy szkarłatne
szybują nad rozległymi łąkami,
niczym owadzie delikatne paralotnie,
wabiące ludzkie oko wibracjami.
Gdzie wzrokiem sięgniesz,
motyli rój kwiaty obsiądzie,
ożywi lotami łąkowe pejzaże,
z kwiatów ambrozję dobędzie.
Słoneczną aurę motyle lubią,
powabu i wdzięku nie kryją,
dają od siebie swe piękno ludziom,
w symbiozie z kwiatami żyjąc.
Maj powitają bielą i czerwienią
skrzydełek swoich urokiem,
nisko latając nad ziemią,
sterować będą ludzkim wzrokiem.
Już tańczą motyle w przestrzeni,
przelatują nad kwiecistymi łąkami,
są nieuchwytne dla oczu ich cienie,
gdyż słońce jeszcze za chmurami.
Kołują motyle w przestrzeni paradnie,
na kwiatach lądując bardzo delikatnie,
zakochane w kolorach bławatnych
sprawdzają, co kielich ma na dnie.
Ludzkie cienie zatańczą w słońcu,
zatańczą razem z lotnymi owadami,
kiedy ziemia latem będzie gorąca,
a ule zapełnią się miodami.
Aut. Marian Smogur
…………………………….
Marian Smogur – ur. 15.07.1937 r. w Turze, woj. świętokrzyskie. Absolwent Państwowego Liceum Pedagogicznego w Chorzowie oraz Wydziału Filologiczno-Historycznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Magister filologii polskiej. Pełnił funkcję zastępcy dyrektora w Technikum Mechanicznym oraz dyrektora w Publicznej Sz. Podstawowej nr 1 i w Zespole Szk. Zawodowych w Brzegu. Nauczyciel języka polskiego, obecnie na emeryturze.
Twórczość literacką w postaci artykułów publicystycznych oraz wierszy rozpoczął po przejściu na emeryturę. Dotychczas publikował wiersze w Angorze, Głosie Seniora, Panoramie Powiatu, Gazecie Brzeskiej, Radostowej, Bezkresie, na stronie Klubu Literackiego „Brzeg”, także Związku Emerytów i Rencistów w Brzegu.
Jego wiersze znajdują się w wydaniach zbiorowych Klubu: Zaczarowane wiersze (Kraków 2016), Z wysokiego brzegu (Brzeg/Opole 2019).
Posiada wydanie autorskie: Poezje (Opole, Solpress 2019).
Pisanie traktuje jako hobby; przez kilka lat upowszechniał w prasie działalność Uniwersytetu III Wieku oraz recenzował w prasie lokalnej występy sceniczne kabaretu, jest autorem kilku tekstów z repertuaru.
Należy do Klubu Literackiego „Brzeg.” Interesuje się poezją współczesną, beletrystyką, także filmami o tematyce obyczajowej i historycznej. Dużą przyjemność sprawia mu praca na działce.
……………………………………………………………………………..
Art. Romana Więczaszek