Z cyklu MIŁOŚĆ – Monika Szczypior z Łosiowa

luty 11, 2016

AUTOR: Monika Szczypior – wszechstronnie uzdolniona kustosz w pałacu w Łosiowie – Ośrodek Doradztwa Rolniczego. Pisze wierszem i prozą, maluje obrazy, rzeźbi, komponuje własne piosenki, znawczyni przyrody i historii regionalnej.

Już za późno? aut. Monika Szczypior

Znowu trwam u bram twojego zamczyska.

Wyczekując znaku, w miejscu stoję.

Ich przekroczenia byłam już tak bliska…

Teraz coś mi wzbrania, czegoś się boję.

Ty nie wyjdziesz przecież na me powitanie,

nic nie wiesz o mej tu obecności.

Czy moja tęsknota w murach cię zastanie,

czy tam żywa dusza dziś nie gości?

Tak chciałabym pobiec i paść ci w ramiona,

ale jeśli owych próżno szukać?

Może twoja ziemska misja zakończona,

a do wrót daremno dzisiaj pukać?

 Lecz jeśli wciąż czekasz na moje przybycie,

 targany tym samym ciągłym pragnieniem,

i mnie wypatrujesz z okna czasem skrycie,

to czego nie walczę z obaw cieniem?!

Czemuż trudno zdobyć znów się na odwagę,

żeby wkroczyć śmiało w te progi?

Wyjmę swą chusteczkę, niczym białą flagę,

ruszę w końcu wprzód zastygłe nogi!

Nie mogę tym razem również stchórzyć!

Jednakże rozum wbrew sercu powiada,

że nie godzi się porządku losu twego burzyć!

Zbyt długa zwłoka, za późno… nie wypada…

 

„Miłosne marzenie” Monika Szczypior

Wargi twoje, niczym miękki obłok,

 musną moją skroń,

a oddech, tak jak wiatru ciepły powiew,

 subtelnie przytuli się doń.

Sieć pajęcza twoich giętkich palców

oplecie włosy me,

na wzgórzach i w dolinach moich powiek

złożysz pocałunki swe,

roznamiętnione, rozognione…

Kiedy przez cieśniny moich rzęs

morze doznań przepłynie,

wleje się do zatoki twej duszy,

ze spojrzeniem tam wpłynie.

Z rozlewisk naszych uczuć stworzę

ocean pieszczoty buzującej,

gejzer uniesienia, emocji wodospad,

potok lawy gorejącej.

…………………………………………………………………………………

wpis: Romana Więczaszek
506 694 440
kontakt@klubliterackibrzeg.pl