VIII Konkurs Recytatorski w Domu Kultury w Lewinie Brzeskim – 2015r.

czerwiec 7, 2015

„Uczę się ciebie człowieku” –  tytuł wiersza Jerzego Lieberta był przesłaniem VIII Konkursu Recytatorskiego w Domu Kultury w Lewinie Brzeskim. Patronatem honorowym objął go Burmistrz Miasta, organizatorami byli: Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna oraz Szkoła Podstawowa. Zaproszono mnie do komisji konkursowej, obradowałam z: Romaną Gruntowską (emerytowana nauczycielka), Barbarą Janicką (UM Lewin B.), Danutą Kokoszką (nauczycielka), Moniką Szczypior (kustosz w pałacu łosiowskim, kompozytorka piosenek, poetka), Anną Trusiewicz (dyrektorka MiGBP).

Przed konkursem naszły mnie myśli, jak poradzą sobie z tym trudnym tematem młodzi recytatorzy? Człowiek jest nieodgadnioną zagadką i wieczną tajemnicą. Liebert w wierszu mówi, że zrozumienie człowieka jest bardzo trudne i bolesne, bo odkrywa też mroczną stronę jego duszy. Na szczęście, wierzymy, że jest w nas dobro i miłość, i że jesteśmy gotowi do poświęceń.
Moje wątpliwości okazały się niepotrzebne.
Sala widowiskowa w Domu kultury ma ładną scenę, teatralne oświetlenie, sprzęt nagłaśniający. W tle widnieje dekoracja. „Trzeba się nie tremować i jak najlepiej wykorzystać to, że słuchają tylko mnie” – mówi na korytarzu młody uczestnik spotkania. Widownia pełna, tu słyszę „proszę pani”, tam „babciu”, obok  „mamo”…
Wszyscy są dobrze przygotowani, rzadko zdarzają się kłopoty z pamięciowym opanowaniem. Problemy z akcentem i niewyraźnym mówieniem bywają, ale wiadomo, że z czasem dzieci nabiorą  poprawności. Urocze są odważne maluchy, najmniejsza uczestniczka ma 2,5 l. Wykonawców jest ponad osiemdziesiąt. Uczestnicy otrzymają na pamiątkę nagrody: książki i dyplomy. Dodatkowo książki dla laureatów ufundował burmistrz Lewina Brzeskiego oraz Klub Literacki „Brzeg”, który wręczyl tomik poetki z Różyny Ewy Skarbek „Perły i koronki” (redakcja R. Więczaszek, ilustracje Julia Kukiz, Opole 2015).
Uznanie należy się opiekunom, którzy zadbali o uroczyste stroje uczniów i o to, że każdy uczeń umiał się przywitać z publicznością i ładnie ukłonić.

„Samochwała” Jan Brzechwy, „ Paweł i Gaweł” Aleksandra Fredry, „Kocham go”  Tadeusza Kubiaka – to tylko niektóre wiersze klasyków w grupie przedszkolaków. Cieszę się, że pojawiły się nowe dla mnie nazwiska poetów, również współczesnych. Miłą niespodzianką była prezentacja wierszy poetów z bliskiego otoczenia. Zapoznanie dzieci z wierszem autora z Opolszczyzny było moją sugestią w ubiegłym roku. Usłyszeliśmy wiersze: Małgorzaty Janeczek – nauczycielki, Karoliny Chyły – młodej poetki z okolic Kluczborka, sympatyka Klubu Literackiego Brzeg”, Alicji Kaim – pracownika biblioteki, debiutantki w naszym zbiorze klubowym „To tylko przerwa w locie”. Dzięki temu poezja jawi dzieciom nieco bliższa. Można przecież zaprosić autora do szkoły, przedszkola na spotkanie z żywym słowem. Cyklicznie organizowany konkurs owocuje również tym, ze uczniowie bardziej interesują się życiem literackim i kulturą. Doświadczyłam tego osobiście, bo udzieliłam wywiadu dziennikarce ze szkolnej gazetki drukowanej w gimnazjum. Rozmówczyni miala dyktafon (zapytała, czy może włączyć) oraz notes z pytaniami, a ja miałam…tremę jak nigdy.

Temat wiodący konkursu w starszych kategoriach wiekowych – szkoła podstawowa i gimnazjum,  jawił się poważnie. Młodzież zastanawiała się nad przemijaniem czasu, nad wadami człowieka, mówiła o miłości do ojczyzny. Przykładem tytuły: „List do ludożerców”  T. Różewicza, „Nic dwa razy” W. Szymborskiej,  „Teoria względności” W. Hemara, „Reduta Ordona” (fragm.)  A. Mickiewicza. Wierszami nasze dzieci upominały się o czułość i akceptację  bliskich osób. Są czasami zagubione w rozkołatanym świecie.

W tym dniu uczyliśmy się wszyscy – dorośli i młodsi „uczyliśmy się ciebie, człowieku” od nowa….

/O konkursie również na str. Urzędu Lewina Brzeskiego/.

Napisała: Romana Więczaszek
Klub Literacki „Brzeg”
kom. 506 694 440
www.klubliterackibrzeg.pl
kontakt@klubliterackibrzeg.pl

………………………………………………………………………………………………..

Jerzy Liebert

Uczę się ciebie, człowieku

Uczę się ciebie, człowieku.
Powoli się uczę, powoli.
Od tego uczenia trudnego
Raduje się serce i boli.

O świcie nadzieją zakwita,
Pod wieczór niczemu nie wierzy.
Czy wątpi, czy ufa – jednako
Do ciebie, człowieku należy.

Uczę się ciebie i uczę
I wciąż cię jeszcze nie umiem,
Ale twe ranne wesele,
Twą troskę wieczorną rozumiem.