Monika Szczypior – kobieta renesansu

maj 31, 2014

 

Jury konkursu, Monika Szczypior - pierwsza z lewejW komisji VII Gminnego Konkursu Recytatorskiego w Lewinie Brzeskim miałam przyjemność siedzieć koło niezwykłej osoby. Przyjechała z Łosiowa, pracuje w Pałacu Łosiowskim jako pani kustosz. Prawie w nim mieszka, gdyż każdy element wystroju tego obiektu jest jej dziełem, a to wymaga miłości i poświęcenia.

 

Monika Szczypior – kobieta – renesansu, posiada wiele talentów: zna się na architekturze wnętrz, maluje obrazy i wykonuje inne przedmioty sztuki, jest historykiem i dokumentalistką, pisze wiersze, dramaty, opowiadania i inne formy literackie. Pięknie śpiewa, komponuje i gra na gitarze.
Komnata błękitna w pałacu - fragm., dzieło Moniki,  2006P
racuje w Opolskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego w Łosiowie.

Myślałam, że o zdolnościach Moniki wiem wszystko. Pomyliłam się bardzo miło, bo oto znalazłam na YouTube piosenkę, która zachwyciła mnie słowami, oryginalnym głosem i klimatem. Nagrana została w scenerii pałacu, ma posmak średniowieczny. Na portalu jest dużo ciekawych utworów. W obecnym zwariowanym świecie tego nam trzeba: nastroju, wyciszenia i spokojnych obrazów (nie zwariowanych teledysków). Chociaż… tematy piosenek Moniki wcale nie są spokojne.

M. Szczypior gra i spiewa na wieczorze autorskim w PSP 5M. Szczypior z grupą teatralną PSP5 w Brzegu, która wystawiła jej "Opowieść przy debie", reżyseria Romana WięczaszekAutorka powiedziała mi, że w całości opracowała śpiew na głosy, chórki, tekst, melodię, akompaniament gitary, aranżację muzyczną i video. Sama? – Tak, nagrałam, jak umiałam – mówi Monika skromnie.

 

Zapraszam na YouTube : Monika Szczypior

…………………………………………………………………………………………… 

„Port przeznaczenia” tekst piosenki M. Szczypior

 Na skrzydłach tęsknoty wygrywam swą pieśń.

Hen, w dal niezmierzoną mój wietrze ją nieś,

po horyzont światła, po ciemności kres,

na kraniec świata gdzieś.

 

Przez morze łez, w mgłę wspomnień spowita,

płynę do ciebie na statku snów.

radość ja kwiat w mym sercu rozkwita,

bo wiem, że wkrótce ujrzę cię znów.

 

Na pomości marzeń odnajdziemy się,

w porcie przeznaczenia. Gdzie on jest, ach, gdzie?

 

W bezkres pragnień długo dryfuję.

Wyznacz mi drogę miłości ma.

Niechaj twa potęga zatryumfuje,

niechaj po wieczność słodycz jej trwa.

 

Wiec prosto do celu wiedź o losie mnie,

tam, gdzie, twoja wola musi spełnić się.

 

Na skrzydłach nadziei odfruwa ta pieśń,

Hen, w dal nieskończoną mój wichrze ją nieś,

po granice bytu, po nicości kres,

na koniec czasu gdzieś.

 …………………………………………………………………………………………………

Wrażenia opisała: Romana Więczaszek