Jan Paweł II w Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu- wystawa
październik 15, 2008
„OTO JESTEM”- GAZETA BRZESKA, NR 17, 10 WRZEŚNIA 2008
Niedługo w Brzegu na placu przy kościele św. Mikołaja stanie pomnik Jana Pawła II. Przedsięwzięcie od początku prowadzi Społeczny Komitet Budowy Pomnika, którego przewodniczącym jest Romuald Nowak. Każdy mieszkaniec, który dołożył swoją „cegiełkę” na powstanie dzieła, poczuje się szczególnie, gdy spojrzy na pomnik Papieża, gdyż w drodze niekończącej się pielgrzymki, Ojciec Święty zechciał zatrzymać się w grodzie nad Odrą.
Również drogą pielgrzymowania za Wielkim Polakiem podąża fotograf z Wrocławia Andrzej Winiarz.
Zawitał trzeci raz do Brzegu, tym razem do Zamku Piastów Śląskich. Jego wystawa powstała w 1997 r., nosi tytuł Totus Tuus (łac. Cały Twój), można ją oglądać do 7 października. Ma charakter otwarty. Dlaczego? Odpowiada Autor: – To mój skromny hołd okazany Papieżowi i plon wieloletniego za Nim pielgrzymowania. Ta pielgrzymka nie kończy się, trwa nadal, tak jak trwa nieustannie nauczanie Jana Pawła II, tak jak nieustannie jest On w naszych sercach, dlatego zapraszam do współtworzenia tej wystawy, abyśmy byli żywym dowodem Jego pamięci.
Historia wystawy jest bardzo bogata. Do jej powstania przyczynił się i „wymodlił”- jak mówi Winiarz – śp. ks. Zdzisław Peszkowski kapelan Rodzin Katyńskich. Zasłużenie promuje dzieło rektor Akademii Polonijnej ks. Eustachy Rakoczy. Wystawa otrzymała liczne patronaty honorowe: kard. H. Gulbinowicza i prezydenta Wrocławia na 25- lecie pontyfikatu (wystawa w Muzeum Archidiecezji Wrocławskiej), abp P. Gołębiewskiego, abp A. Nossola, abp J. Nowaka, ks. prałata B. Bijaka. Posiada najwyższy patronat byłego prezydenta na uchodźctwie Ryszarda Kaczorowskiego, którego wyrazy uznania w liście sprawiły Autorowi dużą radość. Wystawę ponadto objęli patronatem: wojewoda dolnośląski, marszałek woj. śląskiego, wójt gminy Oława oraz dyrektor Narodowego Centrum Kultury. Oto niektóre miejsca ekspozycji: Wrocław, Oława, Brzeg, Częstochowa, Opole, Warszawa.
Muzeum Piastów Śląskich, parter. Jestem sama. Wspaniała cisza, dobry czas na myślenie, przeżycie. Na sztalugach ogromne fotografie, jedne kolorowe, inne czarno- białe. Doznaję dziwnego wrażenia: oto znajduję się na pielgrzymce, wędruję po świecie z Papieżem, począwszy od wyboru na Stolicę Piotrową. Do oglądanych zdjęć dołączam obrazy ze swojego życia. Tworzę swoją wystawę, przywołuję uczucia i wspomnienia. Tu mała dziewczynka patrzy przez lornetkę na Ojca Św., a obok widać dłoń ojca, który podaje chleb. Dziecko nie czuje głodu, patrzy z przejęciem. W ogromnym tłumie na następnym zdjęciu i ja jestem, wznoszę ręce, modlę się o zdrowie w rodzinie, którego wtedy bardzo pragnęłam. Wszędzie dłonie Papieża, szczególnie eksponowane, symbol opieki. Każdy chciał je dotknąć. Najpiękniej je dotknął Autor wystawy, bo zatrzymał te chwile na stałe, robiąc zdjęcia. Idę dalej, czas podąża za mną. Twarz Papieża zmieniona, ale nadal pogodna. Naucza o miłości bliźniego, zwłaszcza do osoby cierpiącej. Mówi o szacunku do pracy, rodziny, tożsamości narodowej, godności osobistej , o uszanowaniu wszelkich wartości. Ekspozycja nie posiada tablic informacyjnych, podpisów. Myślę, że to celowe zamierzenie – przemówić obrazem. Czytam hasła na fotografiach: Zło dobrem zwyciężaj. Solidarność! oraz Nie bój się, wypłyń na głębię. Jest przy Tobie Chrystus. Nagle głosy cichną: na zdjęciach w ciemnej scenerii nocy- przeogromna liczba zniczy…Świat zamarł.
Powoli idę dalej, ponieważ to nie koniec wystawy. Droga Polaka Pielgrzyma trwa nadal, wędruję więc z Andrzejem Winiarzem śladami pontyfikatu Benedykta XVI. Na jednym z obrazów Papież Benedykt trzyma wymownie ogromny portret swojego poprzednika. Fotografie mówią do ludzi, z nich przemawia Bóg: Oto jestem, przecież mnie wołałeś.
To głęboko osobiste okazanie wdzięczności za dar wiary, nadziei i miłości dany przez ukochanego Papieża, uobecniony w każdym dniu za życia, jak i po śmierci. To dowód nieustającego nauczania (…). To także piękna faktograficzna służba niesienia pamięci o osobie i nauce Jana Pawła II- napisał w liście prezydent Kaczorowski do A. Winiarza; Londyn, 10.07.2008r.